Σε μια εποχή που βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο, μια πανδημία, αντιλαμβανόμαστε ότι το εθνικό σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και αδυνατεί να καλύψει την στοιχειώδη υγειονομική περίθαλψη. Ανέκαθεν όμως αυτή η βασική παροχή ήταν περιορισμένη έως ανύπαρκτη για τον άστεγο, τον μεταναστευτικό αλλά και για τον ανασφάλιστο πληθυσμό. Η δε φαρμακευτική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη ειδικά σε ό,τι αφορά τα φάρμακα καθημερινής ανάγκης για την άμεση ανακούφιση νοσημάτων που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής όλων μας.
Η κυβέρνηση διαθέτει υπέρογκα ποσά σε μέσα μαζικής ενημέρωσης και καταστολή, αφήνοντας στο περιθώριο μεταξύ άλλων και την υγεία, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθουμε την ανάγκη να οργανωθούμε συλλογικά και να σταθούμε αλληλέγγυα στα στρώματα της κοινωνίας που πλήττονται από την ανικανότητα της κρατικής διαχείρισης στον τομέα της υγείας.
