Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός ανελέητου κυνηγητού με θύματα ανάμεσα σε άλλα και ανθρώπους που μένουν στο δρόμο, άστεγους και μετανάστες, που είναι έτσι κι αλλιώς κυνηγημένοι από το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Το κράτος δεν αρκέστηκε κάνοντας το βίο αβίωτο στο μεταναστευτικό πληθυσμό στα νησιά του Αιγαίου, στον Έβρο και στα κέντρα κράτησης στην ενδοχώρα. Δεν αρκείται με τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τις εξώσεις από τα διαμερίσματα, τα κολαστήρια των φυλακών.
Κατορθώνει ακόμα και σε καιρό πανδημίας να μοιράζει 300αρια σε ανθρώπους που περιφέρονται στο δρόμο γιατί δεν έχουν σπίτι να μείνουν, δηλώνοντας μάλιστα μια υποθετική διεύθυνση, δείχνοντας ξεκάθαρα πως προτεραιότητα τους είναι η στοχοποίηση ενός αοράτου εχθρού και όχι η προστασία από τη μετάδοση του ιού.
Προσλαμβάνει περισσότερους αστυνομικούς να διαχειριστούν την πανδημία και πλέον κοιμούνται ήσυχοι στα Εξάρχεια σύμφωνα με τις δηλώσεις του Χρυσοχοΐδη, καταστέλλοντας οτιδήποτε ξεμυτίσει, με αποκορύφωμα τις συλλήψεις της 6ης Δεκέμβρη.
Η αστυνομοκρατία βέβαια δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, παρατηρείται και σε άλλες χώρες με καταστολή κινητοποιήσεων και κρατικές δολοφονίες, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτή του Klodian Rasha.
Όταν το κράτος αποποιείται όλων των ευθυνών επιμένοντας στο αφήγημα της ατομικής ευθύνης, όταν χρησιμοποιεί εργαλειακά την αύξηση του αριθμού των νεκρών ως αφορμή υπέρμετρης καταστολής και αστυνομικής αυθαιρεσίας, όταν τέλος μας κηρύσσει καθημερινά έναν αμείλικτο πόλεμο, τότε αμείλικτοι θα είμαστε κι εμείς.
ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ
