Γεννηθήκαμε το 2015 ανταποκρινόμενες/οι στην έξαρση της προσφυγικής κρίσης, έχοντας ίσως διαφορετικές πολιτικές καταβολές, αναγνωρίζοντας όμως την ανάγκη παροχής βοήθειας σε ένα πλήθος ανθρώπων που εγκατέλειπε τις χώρες του μαζικά λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, ή των συνθηκών φτώχειας και εξαθλίωσης που βίωναν, και κατέφθαναν στην Ελλάδα αντιμέτωποι/ες με την ελάχιστη έως ανύπαρκτη κρατική μέριμνα.
Η παρουσία μας στο πεδίο όλα αυτά τα χρόνια έχει πάρει διάφορες μορφές. Φιλοξενία μεταναστών, στέγαση, εύρεση εργασίας, μοίρασμα φαγητού σε άστεγο πληθυσμό, διανομή ρουχισμού σε άστεγους αλλά και σε camps, συλλογική κουζίνα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σταθήκαμε σε αυτούς τους ανθρώπους να ξαναβρούν τη φωνή τους και να ενταχθούν σε κινηματικές και συλλογικές διαδικασίες.
Λειτουργούμε συλλογικά, με βάση την εβδομαδιαία συνέλευση στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη, ισότιμα μαζί με τους μετανάστες.
Δεν έχουμε καμία χρηματοδότηση από κρατικούς φορείς και ούτε θέλουμε άλλωστε να χρησιμοποιήσουμε τη φιλανθρωπία τους για να γιατρέψουμε πληγές που γεννάνε οι ίδιοι ως γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος.
Η συμμετοχή μας σε κινηματικά φεστιβάλ, μέσω της vegan μεταναστευτικής κουζίνας, τα παζάρια μεταχειρισμένων ρούχων σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ που συμμετέχουμε και η συνεισφορά αλληλέγγυων είναι οι μοναδικές πηγές εσόδων μας.
Στόχος μας δεν είναι η εξάρτηση των μεταναστών από τη δική μας υποστήριξη, αλλά η ώθηση για να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Γι’ αυτό επιδιώκουμε την πλήρη συμμετοχή τους στις δράσεις μας αλλά και στη διαδικασία αποφάσεων.
Αναγνωρίζοντας παράλληλα την αξία της αλληλεγγύης, αλλά και τη σημαντικότητα της εμπλοκής των μεταναστών στον ευρύτερο αγώνα των λαών για μια καλύτερη ζωή, στηρίζουμε κι άλλα κινηματικά εγχειρήματα.
Αυτά τα 5 πλέον χρόνια ζήσαμε χαρές και λύπες. Αποχαιρετήσαμε ανθρώπους που έκαναν το άλμα προς το βορρά, νιώσαμε τον ενθουσιασμό τους όταν βρήκαν εργασία, την ικανοποίησή τους όταν πάτησαν πιο αποφασιστικά στα πόδια τους. Τους σταθήκαμε στο ανελέητο κυνηγητό του κράτους, σε στιγμές απελπισίας και οργής.
Και συνεχίζουμε μαζί με αυτούς και όχι για αυτούς, να ζούμε και να πορευόμαστε μαζί, να παλεύουμε για μια κοινωνία συμβατή με τα όνειρά μας.
[en]
We started as a team in 2015 responding to the escalation of the refugee crisis, having perhaps different political backgrounds, but recognizing the need to support a large number of people fleeing their countries massively because of the war or the poverty and hardship conditions that they were experiencing, arriving in Greece to receive minimum, not to say zero, state support.
Our action in the field has taken many forms over the years. Hosting immigrants; housing assistance; supporting them to find a job; distributing food and clothing to the homeless; distributing clothing at camps; collective cooking; but most importantly, we stood up to these people to help them regain their voice and join activist and collective processes .
We work collectively and take decisions on the basis of a weekly meeting where all members (locals and immigrants) participate equally.
We have no state funding, and it is our key decision not to use their charity to heal wounds that they themselves have caused through the gears of the capitalist system.
Our only sources of revenue come from our participation in activism festivals and events where we are present with our vegan immigrant cuisine and secondhand clothes as well as some solidarity contributions.
Our goal is not to make immigrants dependent on our support, but to help them taking over their own lives. That is why we seek their full participation in our actions and in the decision-making processes.
We recognize the value of solidarity and the importance of immigrants’ involvement in the wider struggle of peoples for a better life, therefore we also support other activism initiatives.
For the past 5 years we have experienced joys and sorrows. We have said goodbye to people who decided to move north, we shared their excitement when they found work, their satisfaction when they stepped more decisively on their feet. We stood by them when the state was chasing them, in times of despair and anger.
And we continue to act with them and not for them, to live and walk together, to fight for a society compatible with our dreams.
